Sa gitna ng kontrobersiya ng pagkapahamak ni Baste sa isang inaabangang boxing match, sumabog ang reaksyon ng dalawang prominenteng personalidad sa sports media—sina Ka Tunying at Gerry Baja. Ang kanilang tila walang awa at nagbibiro na pagsaway kay Baste ay hindi nagpabuti sa sitwasyon kundi lalo pang nagpainit ng tensyon. Hindi inaasahan na ang isang pagtakas ay magiging sanhi ng malawakang komento, at ang tawa ng media figures ay lalong nagbunsod ng publikong pagkagalit.

Former DZMM anchors Anthony Taberna, Gerry Baja transferring to DZRH? |  PEP.ph

Sina Ka Tunying at Gerry Baja ay kilalang malalakas magsalita tungkol sa boxing at iba pang isyung pampalakasan. Nang lumabas ang balitang tumakas si Baste mula sa laban, kanilang ipinakita sa kanilang show ang pagtawa sa pangyayari, na para sa maraming tagahanga ay tila hindi naaangkop. Hindi man sinasabing mali ang pagbibiro sa sarili, ang timing at tono ng kanilang mga komento ay nagbigay-daan sa backlash mula sa publiko.

Para sa fans ni Baste, ang insidenteng ito ay naging simbolo ng mas malaking problema: paano pinanghahawakan ang respeto sa isang atleta, lalo na kung nasa ilalim siya ng matinding pressure? Nawili silang magtanong kung hanggang saan ang “karapat-dapat na kritisismo” at kung kailan ito nagiging panlalait. Sa puntong ito, marami ang humiling ng respeto para kay Baste, na sinasabing dapat bigyan ng pagkakataon na ipaliwanag ang sarili imbes magpatawa lamang.

Samantala, patuloy na nagbibigay-komento sina Ka Tunying at Gerry Baja. Ayon sa kanila, bahagi ito ng laro — kung kaya’t dapat tanggapin mo ang pagtawa sa sarili kung naging seryoso ang sitwasyon. Ngunit para sa mga tagahanga na nagmamahal kay Baste, ang tingin sa kanya bilang isang “biro” ay nagdulot ng matinding sama ng loob at pagbagsak ng imahe.

Ang epekto ng pangyayaring ito ay hindi lamang tumigil sa social media. Maging ang iba pang commentators at sports personalities ay sumali sa debate. May ilan na sumentro sa isyu ng mental health ni Baste—na hindi dapat maging subjected sa tortyur ng kritisismo bago man lang mabigyan ng paliwanag. May nagsabi rin na kung taong-bayan tayo, kailangan nating humanapin ang sarili nating mga idolo bilang mga tao na may karapatang magkamali.

Hindi rin naiwasang lumawak ang usapin sa systemic failures: paano nakalusot ang ganitong sitwasyon sa kaligtasan at welfare protocols ng isang atleta? May nagtuligsa kung paano napabayaang mapunta si Baste sa ganoong kalagayan nang walang sapat na psychological support at safe environment. At sa incident na ito, tila lumabas na hindi lang personal drama ang problema kundi institutional gaps din.

Sa corporate sphere ng boxing, may mga organizers at promoter na nagsimulang magtanong kung paano maiiwasan ang ganitong pangyayari sa hinaharap. May panawagan para sa “athlete welfare fund,” psychology team, at stand-by support para sa mga physical at emotional needs ng mga laban. Dahil sa reaksyon nina Ka Tunying at Gerry Baja, naramdaman ng maraming tao na isang system-level reflection ang dapat sumunod.

Ngunit hindi mawawala ang argumentong pan-fun: para kina Ka Tunying at Gerry Baja, nakasanayan nila ang masa at comic relief. Sa kanilang pananaw, gamit nila ang humor para ibahagi ang absurdity ng pangyayari—na maaaring nakatulong para makatulong mabawasan ang tensyon ng media. Ngunit hindi maikakaila na may linya ang tawa, at minsan ay nakakasakit ng tao.

Walang alinlangan, ang insidenteng ito ay nagdulot ng shift sa narrative ni Baste. Noong una siyang tinutuligsa dahil sa pagtakas, ngayo’y pumapasok ang mas malalim na debate tungkol sa kung paano tratuhin ang mga atleta na nakakaranas ng emotional breakdown. Ang tawa ni Tunying at Baja ay naging katalista para sa isang rupanyang pag-usisa: kung ano ang tama, kung ano ang makatao, at hangganan ng public shaming.

 

Sa hinaharap, maaaring maging turning point ito sa boxing entertainment sa Pilipinas. Marahil ay babangon ang mga atleta na may mas malu-agap at supportive na environment. Tatalakayin ng media kung paano reklamo nang tama, kapag usapin na hindi nakapagbibigay ng kabutihan kundi nagpapalala lamang ng mahina.

Sa huli, ang insidente nina Ka Tunying at Gerry Baja ay hindi simpleng pasabog ng biro. Ito ay aral kung paano maaaring magpabagsak ang isang maling galaw sa showbiz-sports, kapag hindi sinabing “biro lang”—lalo na kung may tao na nasaktan. Ang pagtakbo ni Baste ay pumasok sa realm ng moral reckoning: kung kailan nakakasakit ang tawa at kailan na ito nagiging hoopla ng senseless shame.