Sa gitna ng nag-aapoy na kontrobersiya sa bansa, muling yumanig ang publiko matapos kumalat ang serye ng maiinit na pahayag at testimonial na nag-uugnay sa mga Marcos at ilang matataas na opisyal sa umano’y malalaking anomalya sa pamahalaan. Pinakakainitang usapan ngayon ang umano’y pagtanggi ni dating First Lady Imelda Marcos sa tunay na pagkakakilanlan ni Senator Imee Marcos, kasabay ng malalaking paratang ng katiwalian—mula sa usapin ng “truck-truck ng pera” hanggang sa umano’y bilyon-bilyong pisong insertion sa pambansang badyet.

Habang nagpapatuloy ang bangayan sa social media, hindi maitatangging nag-uumapaw ang emosyon at galit ng publiko—galit na pinatindi pa ng mga lumulutang na testimonio, larawan, at video na kumakalat araw-araw. Sa pananaw ng marami, tila ba unti-unti nang nabubunyag ang alam nilang hindi kailanman sasabihin sa mainstream media. Subalit, gaya ng lahat ng maiinit na alegasyon, hindi pa rin malinaw kung alin ang totoo at alin ang bahagi lamang ng pulitikang puno ng intriga.

Usap-usapang DNA test at ang isyu sa pagkakakilanlan ni Imee Marcos

Matagal nang umiikot ang tsismis na hindi tunay na anak ng pamilya Marcos si Senator Imee Marcos. Ngunit ngayong lumulutang ang panibagong pahayag na diumano’y mismong si Imelda Marcos ang naglabas ng isang DNA test, lalo pang sumiklab ang usapan. Ayon sa mga kumakalat na ulat online, lumabas daw na ka-match ng DNA ni Imee ang isang kilalang personalidad—isang pangalang mabilis iniuugnay ng publiko kay dating Pangulong Rodrigo Duterte.

Walang pormal na kumpirmasyon mula sa sinuman na sangkot sa usapin, at wala ring opisyal na dokumentong inilabas. Ngunit gaya ng inaasahan, mabilis na tinanggap ng marami ang isyung ito bilang totoo, lalo’t tumutugma raw ito sa ilang lumang pahayag ng mga Marcos mismo. Habang tumitindi ang debate, nananatili namang tahimik ang kampo ng mga sangkot, bagay na lalo lamang nagpapabaga sa apoy ng haka-haka.

Pumutok ang pahayag tungkol sa “truck-truck ng pera”

Habang nababahala ang ilan sa umano’y katanungan sa pagkatao ng isang senador, mas nakakakilabot para sa iba ang sunod-sunod na salaysay hinggil sa umano’y malakihang pagnanakaw sa kaban ng bayan. Sa gitna ng iba’t ibang video at testimonya na kumakalat ngayon, isang kwento ang paulit-ulit na sumasambulat: ang umano’y pagpasok at paglabas ng truck-truck ng pera sa basement parking ng Diamond Hotel sa Roxas Boulevard.

Ayon sa mga pahayag na iniuugnay sa dating senador Ping Lacson, hindi mabilang na halaga ng pera—umabot pa raw sa bilyon-bilyon—ang pinaghahatid sa hotel na iyon sa pangalan ng ilang dating undersecretary at kanilang kasamahan. Ginamit pa raw ang armored trucks, bagay na nagpapahiwatig ng antas at lawak ng operasyon, kung totoo man.

Sa kwento ng Marine Sergeant Orle Gotesa, dati pa raw niyang sinabing maleta-maleta ng pera ang kanilang naideliver. Subalit ayon sa lumabas na bagong testimonio, nalalampasan pa raw ito ng mga trak-trak na perang inilalagak sa Diamond Hotel. Kung paano nakalusot ang malaking operasyon sa isang kilalang hotel, tanong ng marami, at bakit hanggang ngayon ay walang malinaw na aksyon mula sa pamahalaan?

Bilang tugon, ipinanawagan ng ilang personalidad ang pagkuha sa CCTV ng hotel, pag-imbestiga sa security team nito, at pagsumite ng record ng armored vehicles na pumasok sa pasilidad—mga hakbang na sa tingin ng publiko ay simple, basic, at dapat matagal nang ginagawa.

Sino ang dapat sisihin? Ang mababa, o ang mataas?

Sa kabilang banda, kapansin-pansin na mga ordinaryong kawani ng DPWH ang tila unang napagbubuntunan ng sisi. May mga video pa nga ng pag-raid sa bahay ng isang empleyado, kung saan halatang-halata raw ang “overkill.” Habang ang maliliit na kawani ay agad sinusubpoena at inaaresto, ang umano’y mga utak sa likod ng malalaking anomalya ay tila hindi man lang nababanggit sa anumang opisyal na pahayag.

Ito ang pinakamabigat para sa marami: Bakit ang maliliit ang napupuruhan, samantalang ang malalaking pangalan ay tila untouchable?

Bilyon-bilyong insertion—at ang pangalan ni Sandro Marcos

Kasabay ng eskandalong ito, pumutok din ang pahayag laban sa umano’y P50 bilyong insertion na iniuugnay kay Sandro Marcos, ayon sa dating kongresista na si Saldico. Sa kaniyang mga video, detalyado raw ang naging pag-uusap nila ni Pangulong Bongbong Marcos sa Aguado Street, tapat ng Malacañang. Inilahad pa niya ang umano’y linya: “Huwag mo akong pigilan sa mga insertion ko.”

Mabigat, malinaw, at direktang paratang—ngunit gaya ng lahat ng alegasyon, wala pang dokumentong nagpapatunay sa ngayon. Sa gitna nito, may lumabas ding report mula sa GMA7 hinggil sa isang flood control project sa Ilocos Norte na sinasabing substandard at nasira agad ng bagyo, bagay na lalo pang nagpasiklab sa usapan hinggil sa umano’y korupsiyon na nangyayari sa ilalim ng pambansang badyet.

Ayon sa ulat, halos lahat ng proyekto ng flood control sa lalawigan ay nasungkit ng iisang grupo ng kontratista, na inuugnay ng ilan sa mas malaking kwento ng insertion at kickback.

Maserati, kalendaryo, at kumakalat na larawan

Usap-usapan din ang isang litrato kung saan makikita ang malalaking bundok ng pera, isang luxury sports car, at isang kalendaryo ng isang kilalang political clan. Para sa ilan, malinaw daw na senyales ito na ang garahe ay may koneksyon sa isang prominenteng opisyal. Para naman sa iba, hindi sapat ang larawan para magturo ng pagkakasala.

Subalit ang isang detalyeng ikinukulit ngayon ng mga nagmamatyag online: ang conduction sticker ng kotse. Sa kanilang pananaw, sapat na raw iyon upang ma-trace ang tunay na may-ari, kung gugustuhin lang ng mga kinauukulan.

Bakit ganito ang galit ng publiko?

Hindi lamang ito tungkol sa tsismis. Hindi lamang ito tungkol sa pulitika. Ito ay tungkol sa malalim na pakiramdam ng mga Pilipinong pagod na pagod na sa katiwalian, sa pagmaltrato sa pera ng bayan, at sa kawalan ng pananagutan ng mga nasa kapangyarihan.

Gustong makita ng mga tao ang hustisya, hindi ang palabas. Gusto nilang marinig ang katotohanan, hindi ang tahimik na pagtanggi o pag-iwas. At higit sa lahat, gusto nilang makitang pinangangalagaan ang kaban ng bayan—hindi ginagawang personal na kaban ng iilang makapangyarihan.

Habang lumalalim ang usapan, lumilinaw na hindi ito basta eskandalo lamang. Ito ay larawan ng mas malawak na krisis sa gobyerno—isang krisis ng tiwala, integridad, at pampublikong pananagutan.

Sa huli, nananatiling isang malaking tanong ang hindi masagot hanggang ngayon: Sino ang maririnig natin? Sino ang paniniwalaan natin? At kailan maririnig ang buong katotohanan?