Noong Abril 2025, tuluyan nang namaalam ang tinaguriang “Superstar” ng pelikulang Pilipino, si Nora Aunor.

Sa isang makabagbag-damdaming episode ng Kapuso Mo, Jessica Soho (KMJS), muling binalikan ng publiko ang kanyang makulay na buhay, mga tagumpay, at ang walang kapantay na kontribusyon sa sining at kulturang Pilipino. Sa gitna ng pagdadalamhati ng bayan, isa itong pagpupugay sa isang artistang hindi kailanman malilimutan.

Sa panayam ni Jessica Soho, lumutang ang larawan ng isang Nora Aunor na hindi lamang sikat, kundi isa ring ina, kaibigan, at mandirigmang nilabanan ang maraming unos sa buhay.

Sa likod ng kanyang matayog na karera, isang babaeng punong-puno ng emosyon, sakripisyo, at pagmamahal sa pamilya at bayan ang natagpuan.

Bago pa man ang kasikatan, si Nora Cabaltera Villamayor ay isang simpleng dalagita mula sa Iriga, Camarines Sur. Sumikat siya sa programang Tawag ng Tanghalan noong dekada 60, at mula roon ay nagsimulang umakyat sa tugatog ng tagumpay.

Sa kanyang maliit na tangkad at payak na anyo, kinatawan ni Nora ang ordinaryong Pilipino—kaya naman madaling nahulog ang masa sa kanyang tinig at karisma.

Ngunit hindi lamang boses ang naging puhunan ni Nora. Sa pelikula, ipinamalas niya ang isang bihirang galing sa pag-arte. Mula sa “Bona”, “Tatlong Taong Walang Diyos”, hanggang sa “Himala”—isang obra na hanggang ngayon ay kinikilala sa buong mundo—ipinakita ni Nora ang lalim ng kanyang sining at tapang sa pagganap ng mga papel na sumasalamin sa tunay na buhay ng mga Pilipino.

Sa panayam sa KMJS, isa sa mga anak ni Nora ang emosyonal na nagpasalamat sa lahat ng sakripisyong ibinigay ng kanilang ina, lalo na sa huling yugto ng kanyang buhay.

“Hindi po namin kayang alagaan si Papa kung wala siya. Siya po ang naging haligi sa tabi ng tatay ko habang nasa ospital,” ani ng isa sa kanila.

Ang ganitong pahayag ay nagpapatunay na higit pa sa pagiging artista si Nora—isa siyang taong may malalim na malasakit sa pamilya. Sa kabila ng kanyang abalang karera, hindi niya tinalikuran ang tungkulin bilang isang ina at katuwang sa buhay.

Sa huling bahagi ng kanyang buhay, naging tahimik si Nora. Hindi siya sumailalim sa matagal na publicity. Bagkus, ginugol niya ang oras sa piling ng kanyang mga mahal sa buhay.

Ayon sa panayam, nanatili siyang mapayapa, puno ng pagmamahal, at matatag. Ibinahagi ng isa sa kanyang anak na, “Kahit alam naming mahirap, tiniyak niyang hindi kami mabibigatan. Ganoon siya magmahal—hindi ipaparamdam ang bigat, kundi pagmamahal.”

Sa KMJS, naramdaman ang bigat ng pagkawala ni Nora hindi lang sa kanyang pamilya kundi sa buong industriya. Maging si Jessica Soho ay hindi napigilang maging emosyonal habang pinapakinggan ang mga kwento ng anak, ng dating asawa, at ng mga kasamahan sa industriya.

Ang pamana ni Nora Aunor ay hindi lamang ang mahigit 170 pelikulang kanyang ginawa, kundi ang paghubog niya ng isang anyo ng sining na tunay na Pilipino—tapat, makabuluhan, at puno ng damdamin.

Siya ang mukha ng masa, ang tinig ng mga walang tinig, at ang liwanag sa madilim na bahagi ng lipunan. Sa pagkilalang iginawad sa kanya bilang Pambansang Alagad ng Sining para sa Pelikula at Broadcast Arts noong 2022, pinagtibay ang kanyang walang kapantay na kontribusyon.

Sa likod ng kamera, sa mga interbyu, at sa mga personal na kwento ng kanyang pamilya, lumilitaw si Nora bilang isang huwarang Pilipino—may puso, dangal, at prinsipyo. Sa kabila ng mga kontrobersiya sa kanyang buhay, hindi nawala ang paghanga at pagmamahal ng sambayanan.

Ang huling panayam na ito ni Jessica Soho ay hindi lamang isang episode ng isang sikat na programa. Isa itong mahalagang dokumento ng kultura—isang pagsasalaysay ng isang pambansang alagad ng sining na lumaban, nagmahal, at nag-alay ng kanyang buong buhay sa kanyang sining.

Ngayon, habang ipinagdiriwang natin ang kanyang alaala, nawa’y dalhin natin sa ating mga puso ang mga aral ng kanyang buhay: na ang sining ay dapat magsilbi sa tao, at ang tunay na tagumpay ay ang pagmamahal at respeto ng bayan.

Nora Aunor, salamat. Sa iyong musika, pelikula, at halimbawa—hindi ka kailanman mawawala sa aming alaala.