Hindi mapigilan ang emosyon ni Veronica “Kitty” Duterte, anak ng dating Pangulong Rodrigo Duterte, sa isang pangyayaring yumanig sa publiko. Sa gitna ng tensyon, habang ang kanyang ama ay hinaharap sa matinding legal na hamon, isang simpleng linya mula kay Kitty ang tumusok sa puso ng lahat:
“Kung may kaya lang akong gawin para sa kanya ngayon…” — ang linyang binitiwan niya sa gitna ng pag-iyak, dahilan upang mabigat ang damdamin ng lahat ng nakasaksi.

Ayon sa mga ulat, naging emosyonal si Kitty habang nakasaksi ng mga pangyayari na may kaugnayan sa ama niyang si Rodrigo Duterte. Hindi inaasahan ng publiko na makikita ang batang anak na minsan ay palangiti sa mga press event, ngayo’y umiiyak at lumalaban para sa karapatang pantao ng kanyang ama.

Backbone' of family: Kitty Duterte thanks mom Honeylet for love, strength

Sa isang insidente, nahagip sa video ang pagtatalo ni Kitty sa isang opisyal habang isinasagawa ang legal na proseso laban kay Duterte. Ayon sa mga nakarinig, malakas ang sigaw ni Kitty at may mga salitang lumabas sa emosyon, senyales ng matinding pagkadismaya. Isang pahayag niya ang lumutang at naging viral:
“Hindi niyo man lang inisip kung ano’ng nararamdaman ng isang anak habang kinakaladkad ang ama niya…”

Sa mga sumunod na araw, naglabas si Kitty ng maikling mensahe sa social media, kung saan sinabi niyang nanghihina na ang kanyang ama at tila nawawalan ng gana sa buhay. “Napakahirap panoorin ang isang taong buong buhay kong iniidolo, ngayon ay nakaupo, tahimik, tila walang lakas…” dagdag pa niya.

Hindi maikakaila ang masidhing damdamin ni Kitty. Para sa isang anak, wala nang mas mabigat pa kaysa sa makita ang isang magulang na hinuhusgahan sa harap ng sambayanan. Marami ang nagsabing ang kanyang mga mata ay puno ng lungkot, at bawat luhang pumatak ay tila may dalang bigat ng pamilyang dati’y pinapakyaw ng cameras at palakpakan.

Ngunit sa kabila ng lahat, pinipili ni Kitty na maging matatag. Wala siyang direktang pahayag sa media, ngunit ramdam sa bawat kilos at post ang pakiusap na sana’y maramdaman din ng mga tao ang kanyang sakit. Aniya, “Hindi ko sinasabing huwag niyong husgahan ang ginawa ng ama ko. Pero bilang anak, ang gusto ko lang ay kaunting pag-unawa.”

Ang pangyayaring ito ay muling nagbukas ng tanong: Paano nga ba hinaharap ng mga anak ng mga pinuno ng bansa ang mga ganitong klase ng pagsubok? Si Kitty, sa murang edad pa lamang, ay tila napilitang lumaki at humarap sa realidad na masalimuot, masakit, at madalas ay hindi patas.

Sa huli, mananatiling anak si Kitty — hindi bilang simbolo ng politika, kundi bilang isang batang umiiyak para sa ama na ngayon ay humaharap sa pinakamalaking hamon ng kanyang buhay.