Isang masakit na karanasan ang pinagdaanan ng isang ina matapos madiagnose ang kanyang isang taong gulang na anak ng acute pneumonia at respiratory failure. Ayon sa mga doktor, malaki ang posibilidad na ito ay dulot ng secondhand smoke—usok mula sa sigarilyo ng ibang tao na nalanghap ng bata.

Habang nasa ospital, tinanong siya ng doktor, “May naninigarilyo ba sa bahay ninyo? Alam mo bang delikado ang lagay ng anak mo?” Ngunit tila hindi na siya makasagot. Tanging mga luha ang tumulo sa kanyang pisngi—luha ng pagsisisi, sakit, at pagkabigo. Ang makita ang anak na tila walang lakas, halos hindi makagalaw, habang tinutusukan ng karayom at binibigyan ng gamot, ay isang tanawing hindi kayang tagalan ng isang magulang.

Ang usok ng sigarilyo ay hindi lamang nakakasama sa mismong naninigarilyo. Ayon sa World Health Organization, milyun-milyong bata ang naapektuhan ng secondhand smoke taon-taon. Sa murang edad, mahina pa ang resistensya ng bata, at mas malaki ang posibilidad na tamaan sila ng mga sakit sa baga tulad ng hika, pulmonya, at iba pang respiratory infections.

Ang karanasang ito ay nagbigay lakas sa ina na manawagan sa lahat ng naninigarilyo. “Kung hindi niyo kayang itigil, lumayo kayo sa ibang tao—lalo na sa mga bata! Maghugas ng kamay at magpalit ng damit bago niyo sila lapitan,” wika niya. Isa itong panawagan ng pag-iingat, respeto, at pagmamalasakit.

Marami sa atin ang nagsasabing “Karapatan ko ‘to,” ngunit hindi natin dapat kalimutan na ang bawat karapatan ay may kaakibat na pananagutan. Oo, karapatan mong manigarilyo, pero responsibilidad mong tiyaking hindi ka nakakasama sa iba—lalo na sa mga walang kakayahang lumaban o magdesisyon para sa sarili gaya ng mga bata.

Hindi natin kailangang hintayin pang may mangyari sa sarili nating anak, kapatid, o pamangkin para matauhan tayo. Ang simpleng paglayo sa mga bata, pagsigurong walang maiiwang amoy ng sigarilyo sa ating katawan, at higit sa lahat, ang pagsubok na itigil ang paninigarilyo ay malaking hakbang para sa kanilang kaligtasan.

Hindi madali ang tumigil, oo. Ngunit mas mahirap ang makita ang isang batang naghihingalo, hindi dahil sa sariling kasalanan, kundi dahil sa kapabayaan ng nakatatanda. Minsan, kailangan lang nating makita ang epekto ng ating ginagawa sa iba para maunawaan ang bigat ng ating mga aksyon.

Ang kwento ng inang ito ay hindi lang para sa mga magulang, kundi para sa buong komunidad. Lahat tayo ay may papel sa kaligtasan ng bawat bata. Sa pagbawas ng paninigarilyo, sa pagpapalaganap ng impormasyon tungkol sa secondhand smoke, at sa pakikiisa sa mga kampanya kontra paninigarilyo, sama-sama nating mapoprotektahan ang mga bata.

Kung hindi mo pa kayang itigil ngayon, ayos lang—pero huwag mong hayaang may ibang magdusa dahil dito. Lumayo, mag-ingat, at magpakita ng malasakit.

Dahil sa bawat usok ng sigarilyong iyong binubuga, may isang inosenteng hininga ang nanganganib.