Sa gitna ng isang political landscape na punô ng tensyon, pangalanan, at patutsadahan, isang tinig ang biglang umangat—hindi para umiwas, hindi para manahimik, kundi para magsalita nang direkta at walang takot. Si Mayor Vico Soto ng Pasig, na kilala sa pagiging mahinahon, maingat, at malinis sa serbisyo, ay tuluyang binasag ang katahimikan at nagbigay ng isa sa pinakamatapang na pahayag sa kanyang political career.

Hindi ito simpleng update, hindi ito karaniwang mensahe ng isang lokal na opisyal. Ito ay isang pahayag na umalingawngaw hindi lamang sa Pasig, kundi pati sa buong bansa—lalo na nang direkta niyang binanggit ang mga pangalan ng malalaking political figures na matagal nang iniwasan ng maraming opisyal na pag-usapan.

Ang Kumakalat na Isyu: Takot daw si Vico?

Ilang linggo na ang nakalipas, kumalat ang mga intrigang diumano’y takot si Mayor Vico Soto at maging si dating Senate President Tito Sotto kay dating Speaker Martin Romualdez. Para sa ilan, tila ipinipinta si Vico bilang isang politikong nag-aalinlangan kumalaban sa mas mataas na puwersa.

Pero ngayong naglabas na ng mahabang pahayag si Vico, malinaw na maling-mali ang impresyon.

Hindi siya takot—at lalo siyang hindi uurong.

Sa isang mahabang talumpati na malinaw na puno ng impormasyon, galit, pagkadismaya, at pangamba para sa kinabukasan ng bansa, binigyang-diin ni Vico na hindi niya kailanman isasakripisyo ang mandato ng taumbayan kapalit ng katahimikan o takot sa anumang pangalan o posisyon.

“Gusto nating makulong si Martin Romualdez. Gusto nating makulong si Saldico.”

Ito ang mga salitang hindi inaasahang manggagaling mula sa bibig ng isang alkalde. Pero sinabi ni Vico—derecho, malinaw, at buong tapang.

Sa konteksto ng lumalalang kontrobersya sa flood control projects at iba pang isyung may kinalaman sa korupsiyon, tila hindi na nakatiis si Vico na manahimik. Ayon sa kanya, nakakalungkot na may mga kasong plunder at graft na paulit-ulit na sumasabit sa malalaking pangalan ng politika, pero sa huli ay tila nauuwi sa wala.

Mabanggit man o hindi ni Vico ang buong detalye, malinaw ang punto: sawa na siya, sawa na ang tao, at kailangan na ng pagbabago.

Isang Pangalan na Bihirang Mabanggît—Gloria Macapagal Arroyo

Isa sa pinaka-nagulat ang marami: diretsahang binanggit ni Mayor Vico si dating Pangulong Gloria Macapagal Arroyo—isang personalidad na matagal nang may bahid ng malalaking alegasyon ng katiwalian pero kalaunan ay nakalaya rin at muling nakabalik sa pamahalaan.

Sa pagbanggit ni Vico, tila sinasabi niya: hindi bago ang cycle na ito.

Nakasuhan. Nakulong. Nakalaya. Nakabalik.

At ayon sa kanya, ito ang nakakatakot—hindi ang kaso, kundi ang kawalan ng pangmatagalang hustisya.

Ang Masakit na Tanong: “Pagkatapos ng 2028, ano ang mangyayari?”

Ito ang pinakamalalim na pangungusap sa buong mensahe ni Vico.

Sa isang bansa kung saan paulit-ulit nang naulit ang cycle ng corruption scandals, political persecution, people power, at pagkatapos ay pagbabalik ng mga personalidad na dati’y nahatulan, malinaw ang pangamba ng alkalde: may mananagot ngayon, pero paano kung sa susunod na administrasyon ay mabura ang lahat?

Kung iba ang maupo sa 2028, may pag-asa ba tayong hindi mababalewala ang kasalukuyang laban?

O paulit-ulit na lamang ba itong magiging kuwento ng bansang hindi matapos-tapos ang cycle?

Hindi Lang National Politics ang Kanyang Tinutukoy—Maging Sa Pasig, May Panawagan Siya

Binanggit din ni Mayor Vico ang dalawang barangay captains sa kanyang lungsod na suspendido dahil sa isyu ng korapsiyon. Para sa kanya, ang paglaban sa katiwalian ay hindi lamang laban sa mga “big names” kundi laban sa buong kultura ng palakasan, bayaran, pabor-pabor, at padrino system.

Malinaw ang mensahe: hindi ka maaaring mangaral tungkol sa malalaking kaso kung hindi mo linisin ang sarili mong bakuran.

“Uubusin ko ang political capital ko kung kinakailangan.”

Ito marahil ang pinaka-iconic na linya sa kanyang pahayag.

Sa isang bansa kung saan ang karamihan ay mas inuuna ang survival sa politika kaysa prinsipyo, hindi biro ang magsalita nang ganito. Ang ibig sabihin nito: handa siyang masira, hatakin pababa, o mawalan ng impluwensya—kung iyon ang kapalit ng tama at totoo.

At iilan lang ang may ganitong tapang.

Isang Matapang na Alkalde sa Panahon ng Delikadong Pulitika

Hindi na bago na maraming lokal na opisyal ang nag-aatubili magsalita laban sa malalaking pangalan. Pero si Vico—isang taong hindi lumaki sa tradisyonal na political system—ay tila mas handang tumaya kaysa kumampi.

Hindi man niya sinabing personal na galit siya, malinaw namang may sama ng loob, pagkabahala, at pananaw na kailangan nang tigilan ang “normalization of corruption.”

Para kay Vico, sapat na ang takot. Sapat na ang pamumulitika. At sapat na ang cycle na paulit-ulit.

Ano ang mga magiging epekto nito?

Posibleng maraming magalit. Maraming matuwa. Maraming matatakot. At maraming magtatanong kung bakit ngayon lang nagsalita si Vico nang ganito katapang.

Pero sa lahat ng ito, isang bagay ang sigurado: nagmarka ang pahayag niya.

Ito ang sandaling magbibigay ng direksyon sa magiging anyo ng politika sa 2025 at 2028—lalo na’t patindi nang patindi ang banggaan sa loob mismo ng mga kaalyado sa national level.

At ang tanong ngayon: Kakampi ba siya? O kalaban?

Hindi man niya diretsong sinagot, malinaw ang ipinahiwatig: anumang mangyari, hindi siya kakampi ng korapsiyon.

At sa panahong parang napipilitan ang marami na mamili ng panig, si Vico Soto ay tila pumili ng panig na matagal nang hinihintay ng mga Pilipino—ang panig ng katotohanan.