Isang tahimik na umaga sa lalawigan ng Albay ang niyanig ng isang nakakagimbal na balita na sumira sa katahimikan ng isang sagradong lugar. Sa likod ng matatayog na pader ng isang lumang kumbento, kung saan inaasahang naghahari ang kapayapaan at panalangin, natagpuan ang katawan ng isang binata na nakahandusay sa sahig ng bodega. Ang biktima ay nakilalang si Jerome, isang 22-anyos na sakristan na matagal nang nagsisilbi sa simbahan. Kilala siya bilang mabait, magalang, at laging maaasahan, kaya naman laking gulat ng lahat nang matagpuan siya sa ganoong kalagayan. Walang ibang nakitang senyales ng pagnanakaw o kaguluhan sa paligid, maliban sa isang nakakabahalang detalye—mga bakas ng sapatos na pambabae at isang fingerprint na nagtuturo sa isang taong hindi inaasahan ng marami na masasangkot sa ganitong uri ng gusot.

Ang mga ebidensya ay tumuturo kay Sister Veronica, isang 29-anyos na madre na hinahangaan ng marami dahil sa kanyang dedikasyon at kabanalan. Si Sister Veronica, na lumaki sa isang magulong tahanan at nakatagpo ng kapayapaan sa loob ng simbahan, ay tila may itinatagong anino sa likod ng kanyang belo. Sa paningin ng mga tao, siya ay perpekto—maagang gumigising, masipag maglingkod, at gabay ng mga kabataan. Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti ay isang pusong nangungulila at naghahanap ng kalinga na hindi niya naramdaman noong kanyang kabataan. Dito nagsimulang pumasok ang tukso na susubok sa kanyang sinumpaang pangako sa itaas, isang damdamin na hindi dapat umusbong sa pagitan ng isang madre at ng isang binata na kanyang ginagabayan.

Nagsimula ang lahat sa mga simpleng kwentuhan at samahan sa loob ng simbahan. Si Jerome, na ulila na sa ama at malayo sa ina, ay nakatagpo ng sandalan kay Sister Veronica. Ang pagiging malapit nila ay hindi napansin ng iba bilang malisya dahil sa reputasyon ng madre, ngunit sa mga tahimik na sulok ng kumbento, isang ipinagbabawal na ugnayan ang nabuo. Ang init ng damdamin at tawag ng laman ay nanaig sa kanilang mga puso, at ang opisina ng madre ay naging saksi sa kanilang mga lihim na tagpo tuwing sasapit ang dilim. Ngunit ang sitwasyon ay mas lalong naging komplikado nang pumasok sa eksena ang isa pang sakristan na si Ellie, isang mas bata at tahimik na binata na naging malapit din sa loob ng madre.

Ang komplikadong ugnayan na ito ay nauwi sa selos at pagdududa. Isang gabi, natuklasan ni Jerome ang lihim na namamagitan din kay Sister Veronica at Ellie. Ang sakit ng pagtataksil ay nagdulot ng matinding galit sa binata. Sa kagustuhang linawin ang lahat, hinarap niya ang madre sa isang liblib na bodega ng kumbento. Doon, ibinuhos niya ang kanyang sama ng loob at nagbanta na isisiwalat ang lahat ng kanilang itinatagong baho kung hindi aayusin ni Veronica ang gulo. Ang takot na masira ang kanyang reputasyon at mawala ang lahat ng kanyang pinaghirapan ay bumalot sa isipan ng madre, na naging dahilan ng isang mainit na pagtatalo na nauwi sa hindi inaasahang pisikalan.

Sa gitna ng tensyon, naitulak ni Sister Veronica si Jerome. Nawalan ng balanse ang binata at tumama ang ulo sa isang matigas na bagay bago bumagsak sa sahig. Sa halip na tumawag ng saklolo o dalhin ito sa pagamutan, nanaig ang takot sa madre. Pinili niyang iwanan ang binata sa malamig na sahig ng bodega hanggang sa tuluyan itong mawalan ng hininga. Ang desisyong iyon ang tuluyang nagbaon sa kanya sa kasalanan. Lumipas ang ilang araw bago natuklasan ang katawan dahil sa masangsang na amoy na nagmumula sa bodega, na siyang naging simula ng pagguho ng mundo ni Sister Veronica. Sa huli, ang katotohanan ay lumabas din, at ang madre na dating tinitingala ay kinailangang harapin ang hustisya sa likod ng rehas, habang ang simbahan ay naiwan na may mantsa ng isang eskandalong hindi malilimutan.