Manila, Pilipinas — Sa mundo ng showbiz, isang malalim at matinding pangyayari ang kumalma sa puso ng mga Pilipino matapos ang biglaang pagpanaw ni Cocoy Laurel, isang kilalang aktor at alamat sa entablado. Sa edad na 72, iniwan niya ang kanyang mga tagahanga at pamilya na puno ng lungkot at pagtataka tungkol sa mga naiwan niyang hindi pa natatapos at mga lihim na matagal nang tinatago.

Isang Higante sa Industriya at Isang Tito na Minamahal

Si Cocoy Laurel, na ipinanganak bilang Victor Diaz Laurel, ay kilala hindi lamang bilang isang mahusay na aktor kundi bilang isang taong malapit sa puso ng kanyang mga mahal sa buhay. Sa isang emosyonal na video tribute, sinabi ni Denise Laurel, ang kanyang pamangkin, na si Tito Cocoy ay laging nakikita ang pinakamaganda sa bawat tao — lalo na kapag hindi nila ito nakikita sa kanilang sarili.

“Hindi kami handang mawala siya,” pagbubukas ni Denise, na nagpakita ng labis na kalungkutan. Sa kabila ng kanyang katanyagan, nanatili siyang isang mapagpakumbabang tao na nagbigay ng inspirasyon sa mga tao sa paligid niya.

Ang Araw na Huminto ang Lahat

Ayon sa opisyal na pahayag ng pamilya, si Cocoy ay nakaranas ng cardiac arrest dulot ng multiple organ failure. Ang sakit na ito ay hindi naipahayag sa publiko bago ang kanyang pagkamatay, kaya mas lalo itong nagdulot ng pagkabigla sa lahat. Ang kanyang pagpanaw ay nangyari lamang ilang buwan matapos ang pagkamatay ng kanyang matalik na kaibigan at katrabaho sa entablado na si Nora Aunor.

Maraming tagahanga ang nagkomento online na parang nasaksihan nila ang pagtatapos ng isang yugto sa kasaysayan ng industriya ng pelikula at teatro sa Pilipinas. “Unang nawala si Nora, ngayon si Cocoy naman,” isang fan ang naglathala. “Isang era ang nagtatapos.”

Ang Alamat sa Likod ng Entablado

Ipinanganak sa isang pamilyang may kasaysayan sa politika at sining, si Cocoy ay anak ng yumaong Bise Presidente Salvador “Doy” Laurel at ng aktres sa entablado na si Celia Diaz Laurel. Lumaki siya sa isang kapaligiran na puno ng sining at kultura, na siyang humubog sa kanyang landas sa buhay.

Sa dekada 1970, sumikat siya kasama si Nora Aunor sa mga romantikong musicals at drama tulad ng “Lollipops and Roses” at “Impossible Dream.” Kilala siya sa kanyang karisma, lakas ng boses, at kakayahang magdala ng malalim na emosyon sa entablado.

Sa dekada 1990, hinangaan siya sa internasyonal na entablado bilang The Engineer sa “Miss Saigon,” na nagpakita ng kanyang tapang, kahusayan sa pag-awit, at presensya sa stage.

“Dinala niya ang talento ng Pilipino sa buong mundo,” pahayag ni Lea Salonga. “Siya ay walang takot, masigla, at hindi malilimutan.”

Mga Hindi Pa Natatapos na Gawain at Awit na Hindi Pa Naipe-perform

Isa sa mga dahilan kung bakit mas mahirap tanggapin ang pagkawala ni Cocoy ay dahil marami pa siyang mga proyekto na nais tapusin. Ayon sa kanyang matalik na kaibigan at producer na si Ricky Villanueva, may mga plano pa siyang gawin tulad ng isang solo album, isang mentorship program para sa mga batang artista sa teatro, at isang reunion concert kasama ang iba pang mga beterano.

“Sabi niya, ‘Hindi pa ako tapos.’ May mga kanta pa siya, may mga plano pa, may apoy sa puso,” kwento ni Villanueva. “Kulang lang siya sa oras.”

Ang ilang mga kanta ay inaasahang mailalabas bilang posthumous tribute album upang parangalan ang kanyang buhay at karera.

Pamilya na Nagdadalamhati at Mga Boses na Naiwan

Sa kanyang taos-pusong mensahe, sinabi ni Denise Laurel na si Cocoy ay hindi lang isang performer, kundi isang mentor, pangalawang ama, at kanyang personal na cheerleader.

“Nang hindi ako naniniwala sa sarili ko, huhugutin niya ang mga balikat ko at sasabihin, ‘Alam mo ba kung sino ka? Isang Laurel ka.’”

Bukod dito, madalas siyang tumulong sa mga crew sa likod ng entablado, nag-eengganyo ng mga extra, at nagtuturo sa mga batang mang-aawit kung paano magdala ng presensya at layunin sa kanilang mga pagtatanghal.

Reaksyon ng Bansa: ‘Sakit na Sakit’

Hindi nakaligtas sa mata ng publiko ang balitang ito. Dumagsa ang mga online tribute mula sa mga tagahanga at kasamahan.

“Hindi lang siya isang alamat — siya ay aming kagalakan.”

“Hindi namin malilimutan ang kanyang tinig, ngiti, at drama.”

“Na sana’y may malawak na entablado sa langit para sa’yo, Cocoy.”

Pati mga international artists na nakatrabaho niya sa “Miss Saigon” at “Les Misérables” ay nagbigay-pugay, tinatawag siyang isang “bihirang kaluluwa na nagpalitaw ng bawat ilaw sa araw.”

Ang Huling Mga Salita na Sumira ng Puso

Ayon kay Denise, ang isa sa mga huling voice notes ni Cocoy sa kanya ay simple ngunit tumagos sa puso:

“Alagaan mo ang pangarap. At alagaan ninyo ang isa’t isa. Iyan ang pinakamahalaga.”

Ang mga salitang ito, na ginawang viral sa social media, ay naging panawagan para sa mga artista sa buong bansa na parangalan si Cocoy hindi lamang sa bulaklak kundi sa pamamagitan ng apoy at layunin.

Ang Pamana na Hindi Mamamatay

Iniwan ni Cocoy Laurel ang isang pamana na higit sa limang dekada ng pagtatanghal, libu-libong buhay na naantig, at hindi matitinag na paniniwala sa kahusayan ng Pilipino.

Inanunsyo ng pamilya ang paglulunsad ng “Cocoy Laurel Artist Fund” na magbibigay suporta sa mga batang artista at mga hindi nabibigyang pagkakataon sa teatro sa buong bansa.

“Hindi ito ang katapusan ng kanyang kwento,” sabi ni Denise. “Ito lamang ang huling eksena ng isang taong namuhay nang may biyaya, nagbigay nang may apoy, at nagmahal nang hindi matutumbasan.”