‘HINDI KO SILA MAILILIGTAS…’ – INA, NASAWI KASAMA ANG TATLONG ANAK SA NAKAKALULUNGKOT NA SUNOG SA BULACAN NA GINULANTANG ANG BUONG BAYAN!

STA. MARIA, BULACAN – Isang madilim na kabanata ang isinulat nitong Mayo 7, 2025, sa Barangay San Vicente, nang tuluyang maglaho ang buhay ng isang ina at ng kanyang tatlong anak sa isang sunog na bumalot sa hiwaga, sakit, at tanong na walang kasagutan. Sa likod ng trahedya—isang huling hiling ng isang inang basag ang puso at pagod na sa laban ng buhay: “Maprotektahan ang aking mga anak.” Ngunit ang hiling na iyon ay hindi niya kailanman natupad.

Ang nasabing sunog ay tinaguriang “sinadya,” ayon sa mga paunang ulat, at lalong nagdulot ng pagkagimbal sa mga residente nang lumabas ang pahayag ng panganay na anak—na sila raw ay binuhusan ng gasolina at sinilaban ng kanilang sariling ina. Isang taong gulang pa lamang ang bunsong anak na agad na nasawi sa apoy, habang ang dalawang kapatid nitong edad 3 at 6 ay isinugod pa sa ospital ngunit kalauna’y pumanaw rin. Walong araw matapos ang insidente, binawian ng buhay ang ina sa East Avenue Medical Center.

Ang ama, isang pulis na nakatalaga sa PNP Maritime Group, ay halos wala sa bahay. Araw-araw, ang ina ang nag-aalaga, nagtataguyod, at nagsasakripisyo para sa kanyang mga anak. Bitbit niya ang mga ito kahit saan—palengke, ospital, at kung saan pa man—dahil wala siyang ibang maaasahan. Ngunit sa likod ng kanyang matatag na panlabas na anyo ay isang pusong punong-puno na ng pagod, lungkot, at tahimik na paghihirap. Ang P2,500 kada buwang allowance para sa tatlong bata ay tila patak lamang sa dagat ng kanilang pangangailangan.

Habang unti-unting lumilinaw ang retrato ng kanyang pinagdaanang hirap, kasabay nito ang matinding pagdadalamhati ng ama, na hindi mapigilang humagulgol sa mga labi ng kanyang mga anak. Ang tagpo sa burol ay dumurog sa puso ng kahit sinong naroroon—isang amang tila nawalan ng lahat sa isang iglap, isang lalaking biglang naging katahimikan ang tahanan na minsan ay punô ng halakhak ng kanyang mga anak.

Ang trahedya ay naging malupit na paalala ng kahalagahan ng mental health awareness, ng pang-unawa at malasakit, at ng pangangailangang kumalinga sa mga tahimik na lumuluha sa dilim. Ilang ina pa ba ang kailangang mapuno ng sakit bago natin sila marinig? Ilang anak pa ba ang kailangang mawala bago tayo kumilos?

Habang ibinabaon sa lupa ang tatlong maliliit na bangkay ng mga batang wala pang muwang sa kasalanan ng mundo, isang tanong ang sumisigaw sa mga labi ng bayan: Bakit kailangang umabot pa sa ganito?

Sa huli, tanging panalangin na lamang ang maiaalay natin. Nawa’y sa kabilang buhay ay matagpuan ng mag-iina ang kapayapaang ipinagkait sa kanila ng mundo. At sa bawat nasusunog na kandila sa kanilang puntod, sana’y magliwanag din ang ating kamalayan sa mga sigaw na hindi natin agad narinig.

Paalam, mga munting anghel. Paalam, Inang nabigo ngunit minahal nang labis. Sa langit nawa’y magtagpo ang inyong mga puso—buo, payapa, at malaya sa sakit. 🕯️🕊️🕊️🕊️