Sa pagdating ng labi ni Luis Manzano, isang alaala ng masayang nakaraan ang tila biglang naglaho. Si Jessy Mendiola, hindi mapigilang gumuho sa harap ng katotohanang hindi niya kayang harapin. Ano ang iniwan niyang mensahe?

Tahimik ang paligid nang dumating ang eroplano na naglalaman ng mga labi ni Luis Manzano. Kasama ang ilang kaanak at matatalik na kaibigan, si Jessy Mendiola ay nasa harap, tangan ang larawang dati nilang pinagtawanan, ngayon ay mahigpit niyang niyayakap.

Walang salita ang kayang maglarawan ng bigat na nararamdaman ni Jessy sa sandaling iyon. Ang dating masayahing aktor, punong-puno ng buhay, ay ngayon ay isang alaala na lamang sa mga taong nagmahal sa kanya.

Bago pa man ang pagdating ng kanyang labi, usap-usapan na na may iniwang liham si Luis para kay Jessy. Liham na isinilid kasama ng personal na gamit sa huling sandali ng kanyang pag-alis.

Nang maibigay kay Jessy ang liham na iyon, ilang minuto siyang natigilan. Tila binabalikan niya ang lahat ng alaala—ang mga tawanan, ang mga yakap, ang mga pangarap na sabay nilang binuo.

“Kung binabasa mo ito, ibig sabihin ay hindi ko na nagawang magpaalam ng maayos. Pero mahal, sana sa huling pagkakataon, maramdaman mong nandoon pa rin ako para sa’yo,” panimula ng sulat ni Luis.

Hindi napigilan ni Jessy ang pagbagsak ng luha. Wala nang mga kamera, wala nang tagahanga—isang ina, isang asawa, isang babae ang umiiyak hindi dahil sa pagkawala ng isang artista, kundi ng kanyang kabiyak.

“Pasensya ka na kung minsan ay hindi ko naipakita kung gaano kita kamahal. Pero araw-araw, ikaw ang dahilan kung bakit gusto kong magising,” dagdag pa sa sulat.

Ayon sa malapit na kaibigan ng pamilya, isinulat ni Luis ang liham ilang linggo bago ang kanyang huling biyahe. Hindi niya inakala ang magiging kahihinatnan, ngunit tila naramdaman na niya ang bigat ng kanyang nararamdaman.

Para kay Jessy, ang liham ay hindi lamang mensahe ng pamamaalam—ito ay isang paalala ng pagmamahal na hindi nasusukat sa panahon kundi sa lalim.

“Alagaan mo si Peanut. Sabihin mo sa kanya kung gaano siya kaespesyal, at kung gaano ka niya kamukha. Ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko, Jess.”

Pagkatapos basahin ang liham, ilang minuto ring nanatiling nakayuko si Jessy. Hindi siya nagsalita, ngunit ang bawat patak ng luha ay nagsalita para sa kanya.

Sa mga sumunod na araw, hindi na muling nagpakita sa publiko si Jessy. Pinili niyang damhin sa katahimikan ang pagkawala ng taong pinili niyang makasama habambuhay.

Marami ang nagtanong kung bakit tila napakabigat ng pagkawala ni Luis, ngunit ang mga nakasaksi sa pagmamahalan nila ay alam—hindi ito isang simpleng relasyon. Ito ay pundasyon ng pamilya, ng pag-asa, at ng walang hanggang alaala.

Ang mensahe ni Luis ay nananatili hindi lang sa papel kundi sa puso ng babaeng pinili niyang mahalin hanggang sa huli. At bagama’t wala na siya sa piling nila, ang alaala ng kanyang boses, ng kanyang mga yakap, at ng kanyang pag-ibig ay mananatiling buhay.

Sa pagbabalik ng kanyang mga labi, hindi lang katawan ang dinala—kundi mga alaala ng isang pag-ibig na hindi kailanman malilimutan.