Isang mainit na eksena ang muling yumanig sa mundo ng politika matapos ang matapang na paglalantad ni dating Senate President Tito Sotto sa umano’y sistematikong pag-antala ni Senate President Chiz Escudero sa proseso ng impeachment laban kay Vice President Sara Duterte. Sa harap ng mga mata ng publiko, binuksan ni Sotto ang isang usapin na matagal nang bumubulong sa likod ng mga pintuan ng Senado: na may sadyang taktika upang pabagalin ang takbo ng hustisya.

Ang rebelasyong ito ay agad na nagdulot ng alon ng emosyon sa buong bansa. Habang ang kampo ni Sara Duterte ay tila nakangiti sa tila inaasahang takbo ng mga kaganapan, ang sambayanan naman ay nagngingitngit. Marami ang naniniwala na ang halatang pagkaantala ay hindi lamang hadlang sa proseso ng impeachment kundi isang lantarang pagwasak sa tiwala ng bayan sa mga institusyong dapat sana’y nagtatanggol sa katotohanan.

Ayon sa mga ulat, may ilang panukala at dokumento na hindi pa rin inaaksyunan sa loob ng Senado. Sa kabila ng pagkakaroon ng sapat na bilang ng mga senador na nais nang ituloy ang mga pagdinig, tila may invisible wall na pumipigil sa pag-usad ng proseso. At para kay Sotto, hindi na ito dapat palampasin.

Sa kabilang panig, tila kampante si SP Chiz Escudero, na patuloy ang pananahimik sa kabila ng kaliwa’t kanang batikos. Ito rin ang dahilan kung bakit lalo pang nag-uumapaw ang galit ng publiko. Ang kawalang-aksiyon, sa paningin ng marami, ay isang uri ng pagprotekta — hindi sa batas, kundi sa kapangyarihan.

Para sa mga tagasuporta ni VP Sara Duterte, ang lahat ng ito ay isang ‘political witch hunt’. Ngunit sa gitna ng argumento, hindi maitatanggi na ang mga kilos sa loob ng Senado ay may epekto sa moralidad ng buong bansa. Ang kawalan ng linaw, ang pag-antala, at ang tila pakikialam ng mga makapangyarihan — lahat ng ito ay unti-unting sumisira sa integridad ng pamahalaan.

Samantala, ang mga ordinaryong mamamayan na sumusubaybay sa bawat galaw ng mga lider ay tila unti-unti nang nawawalan ng pag-asa. Ang tanong sa isip ng marami: “Kung ganito ang nangyayari sa pinakamataas na antas ng pamahalaan, paano pa kaya ang katarungan para sa karaniwang tao?”

Ang masaklap, tila wala pang nakikitang solusyon sa kasalukuyang bangayan. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalong lumalalim ang pagkakahati ng pananaw ng sambayanan. May mga naniniwala pa ring may natitirang lider na magsusulong ng tama. Ngunit may mas marami nang nagsisimulang maniwala na ang hustisya ay isa na lamang konseptong lumalabo sa harap ng politika.

Habang lumalala ang tensyon, nananatili ang mga mata ng bayan sa Senado. Ano ang susunod na hakbang? Magkakaroon ba ng pagtutok sa katotohanan, o tuluyan nang maglalaho ang isyu sa ilalim ng mga taktika ng katahimikan?

Ang eksena sa politika ay tila nagiging mas dramatiko kaysa sa anumang palabas. Ngunit ang pagkakaiba — ito ay totoo, at ang nakataya ay hindi lang karera ng mga politiko kundi ang kinabukasan ng isang bansa.