Walang Milagro sa Pagpanaw ng Isang Ina at ng Kanyang Tatlong Anak — Ngunit ang Nakakagulat na Pahayag ng Ama ang Lalong Gumulantang sa Lahat

Sta. Maria, Bulacan — Habang unti-unting nauupos ang mga kandilang nakasindi sa tabi ng mga larawan ng isang ina at ng kanyang tatlong maliliit na anak, ang buong barangay San Vicente ay nananatiling tahimik at nagluluksa. Ang trahedyang sumalubong sa umaga ng Mayo 7, 2025 ay nag-iwan ng sugat sa puso ng sambayanan — isang sunog na hindi lamang kumitil ng buhay, kundi sumira sa lahat ng pag-asang natitira para sa isang pamilya.

Ngunit sa gitna ng trahedya, isang nakakagulat na pahayag mula sa ama ang lalong nagpabigat sa damdamin ng publiko.

Isang Ama, Isang Pagkumpisal

Si SPO1 Mario*, isang pulis na nakatalaga sa PNP Maritime Group sa Batangas, ay hindi naroon nang mangyari ang sunog. Ngunit sa kanyang pagbabalik at sa gitna ng kanyang pagdadalamhati, binitawan niya ang mga salitang hindi inaasahan ng sinuman:

“Alam kong matagal na siyang pagod. Pero hindi ko inakalang darating kami sa ganito… Ako dapat ang dahilan ng lakas niya, pero naging dahilan ako ng kanyang tuluyang pagbagsak.”

Labis ang pagsisisi ni Mario. Sa kanyang pag-amin, hindi lamang kakulangan sa pinansyal ang naging ugat ng trahedya, kundi ang emosyonal na distansya na unti-unting bumalot sa kanilang pagsasama. Hindi raw niya napansin na habang ginagampanan niya ang tungkulin bilang alagad ng batas, ay unti-unti na palang nauupos ang ilaw sa sariling tahanan.

Ang Huling Hiling ng Ina

Ayon sa mga malalapit na kaibigan, matagal nang gustong makipag-ayos ng ina sa kanyang asawa. Wala raw siyang ibang hiling kundi ang simpleng buo ulit ang kanilang pamilya — hindi marangya, hindi perpekto — basta’t magkasama. Ngunit ang pagkakataong iyon ay hindi na dumating.

Sa araw ng insidente, narinig pa umano ng panganay na anak ang mga huling salitang binitawan ng ina bago bumalot ang apoy: “Patawad, pero ayokong maiwan kayong nag-iisa sa mundong ito.”

Isang Lipunang Dapat Magising

Ang trahedyang ito ay hindi simpleng insidente ng sunog. Isa itong trahedya ng isang lipunang kulang sa malasakit, kulang sa pang-unawa sa lalim ng depresyon at emosyonal na pagkapagod. Isa itong panawagan — hindi para sisihin, kundi para maintindihan. Para sa mga lalaking asawa’t ama: ang inyong presensya at pakikinig ay maaaring makapigil sa ganitong pagwawakas.

Ang mga salitang binitawan ng ama ay hindi upang hugasan ang kamay, kundi upang gisingin ang lahat sa reyalidad: minsan, sapat na ang simpleng “Kumusta ka na?” upang mailigtas ang isang buong buhay.

Sa Huli…

Walang milagro ang dumating. Walang himalang nagligtas. Ngunit sana, ang mga salitang ito, ang mga luha ng ama, at ang pagkamatay ng apat na inosenteng kaluluwa ay magsilbing milagro para sa ating mga puso — milagro ng pagkagising, milagro ng pag-unawa, at milagro ng pakikiisa sa laban ng bawat ina, ama, at anak na tahimik na naghihirap.