“Ngayon Ka Lang Nagsalita?!” Asawang Tahimik Matapos ang Pagkamatay ng Mag-iina, Sa Wakas Nagsalita — Puno ng Pagsisisi o Palusot?

May be an image of 2 people and baby

Sa gitna ng malagim na trahedyang yumanig sa Barangay San Vicente, Sta. Maria, Bulacan, kung saan isang ina at ang kanyang tatlong musmos na anak ang nasawi sa sunog, sa wakas ay nagsalita na rin ang asawa — ang amang matagal na nanahimik habang buong bayan ay nagluluksa, nagtatanong, at naghahanap ng kasagutan.

Maraming tanong ang bumalot sa katahimikang iyon: Bakit hindi siya agad nagpakita? Bakit tila wala siyang emosyon habang buong komunidad ay napaluha sa sinapit ng mag-iina? At ngayong nagsalita na siya, ang tanong ng lahat — ito ba’y taos-pusong pagsisisi, o isa na namang pagtatangkang linisin ang sariling pangalan?

Ayon sa kanyang pahayag, nasa Batangas siya noon at naka-duty bilang pulis sa Maritime Group. “Hindi ko po alam… hindi ko naisip na ganito na pala kabigat ang pinagdadaanan ng asawa ko. Lagi ko siyang tinatawagan, pero hindi niya sinasabi lahat,” aniya sa harap ng media, halos hindi mapatingin nang diretso sa kamera.

Ngunit para sa pamilya ng nasawing ina, hindi sapat ang mga salitang iyon. Sa burol, hindi maitago ang galit at hinanakit ng mga kapatid at magulang ng babae. Ayon sa kanila, matagal nang may tensyon sa relasyon ng mag-asawa. “Kung maaga siyang kumilos, baka buhay pa ang mga bata,” pahayag ng isang kaanak habang lumuluha.

Nakita rin sa imbestigasyon na ilang oras bago ang sunog, nagsumbong ang ina sa barangay tungkol sa hindi na matinong pagsasama nila. Isang desperate call for help na, ayon sa mga opisyal, hindi na narespondehan sa oras.

Ang CCTV na narekober malapit sa bahay ay nagpakita ng ama habang padating — huli na ang lahat. At sa isang eksenang paulit-ulit nang pinapanood ng mga netizen, kita ang kanyang pagbagsak sa lupa, hawak ang mga labi ng nasunog na bahay, sigaw ng isang taong nawalan ng lahat — o sigaw ng isang taong pinagsisisihan ang kanyang katahimikan?

Hindi natin alam ang buong kwento. Ngunit isang bagay ang malinaw: may mga senyales na naiwaksi, may mga iyak na hindi napakinggan, at may mga pamilyang nawasak dahil sa mga salitang hindi nasabi sa tamang oras.

At ngayon, habang inilibing na ang mag-iina, naiwang gumagapang sa bigat ng konsensya ang lalaking dapat sana’y naging sandigan — hindi lamang ng kanyang asawa, kundi ng kanyang buong pamilya.

Ang tanong: kung makapagsasalita ang mga musmos na nawala, patawad ba o tanong ang ihahayag nila? Sapagkat sa huli, minsan ang katahimikan ay hindi kabutihan — kundi kapabayaan.