Katotohanang Nakagugulat: Pagpapakamatay ng Ina at Tatlong Anak, May Malalim na Dahilan mula sa Mister

May be an image of 4 people, people smiling and text that says '3 angels mommy nila d sa sa'

Sa isang payapang barangay sa Sta. Maria, Bulacan, nabalot ng abo at luha ang isang tahanang minsang naging masayang pugad ng isang ina at kanyang tatlong musmos na anak. Isang trahedya ang sumiklab, literal at emosyonal — sunog ang kumitil sa apat na buhay. Ngunit ang mas mabigat na tanong ay: “Bakit?”

Nitong mga nakaraang araw, isang nakakagimbal na pahayag ang inilabas ng mister — ang ama ng mga batang nasawi, at asawa ng ina na nagsindi ng apoy na kumitil sa kanila. Sa kanyang pag-amin, nabunyag ang malalim at matagal nang sakit na tila matagal nang inilihim ng pamilya.

Ayon sa mister, matagal na nilang pinagdaraanan ang matinding problema sa kanilang relasyon. Mula sa hindi pagkakaunawaan, kawalan ng sapat na suporta emosyonal at pinansyal, hanggang sa tuluyang panlalamig ng damdamin. Ang kanyang mga salitang binitiwan ay tila mga talim na humiwa sa konsensya ng marami:

“Iniwan ko siyang pasan ang lahat. Sa mga anak, sa bahay, sa lahat ng bagay. Akala ko kaya niya. Pero hindi ko nakita ang mga luha niya tuwing gabi.”

Ayon sa mga kapitbahay, ang nasawing ina ay laging may kasamang tatlong anak saanman siya magpunta — palengke, ospital, maging sa barangay hall upang humingi ng tulong. Wala siyang naiwanang katuwang. Isang allowance na P2,500 kada buwan — iyon lamang ang inaasahan niyang pantustos sa pang-araw-araw na pangangailangan ng kanyang mga anak.

Kinumpirma rin ng imbestigasyon na bago ang sunog, may natagpuang sulat sa kuwarto ng ina. Nakasaad dito ang isang mensahe ng pasensiya, ng lubos na pagod, at ng desperasyon. Binanggit niya kung paanong araw-araw siyang lumalaban, ngunit tila walang nakapapansin. Isa sa mga huling linyang nabasa ay: “Kung wala na ako, sino pa ang magtitiyak na ligtas ang mga anak ko? Kung hindi ko sila maisalba rito, baka sa langit, may kapayapaan na silang tunay.”

Marami ang nagtatanong: Paano umabot sa ganitong punto? Saan nagkulang ang lipunan, ang pamilya, ang komunidad?

Ang kasalanan ay hindi laging iisa ang pinanggagalingan. Ngunit sa kasong ito, isa itong malupit na paalala — na may mga inang tahimik lang na lumalaban, habang unti-unti nang nilalamon ng kawalang pag-asa.

Ang mister, sa kanyang huling pahayag, ay walang ibang nais kundi ang kapatawaran:

“Hindi ko sila napatunayan. At ngayon, wala na akong pagkakataong bumawi. Dalangin ko lang, kahit saan man sila ngayon… patawarin nila ako.”

Ang trahedyang ito ay hindi lang kwento ng pagkamatay. Isa rin itong kwento ng pagwawalang-bahala, ng tahimik na pagdurusa, at ng isang sistemang kulang sa pakikinig.
Kung may kakilala kang tila napapagod na sa buhay, huwag mo nang hintaying magsalita pa. Minsan, ang katahimikan ang pinakamalakas na sigaw ng tulong.