Heartbreaking 🥲 Iginuhit ng Batang Ito ang Kanyang Namatay na Ina, Ngunit Walang Sumusuporta sa Kanya — Ang Dahilan kung Bakit Nadurog ang Puso ng Lahat

May be a doodle of 2 people

Tahimik lang siyang nakaupo sa isang sulok ng silid-aralan, hawak ang lapis at papel. Sa murang edad na pito, hindi pa ganap ang kanyang pang-unawa sa kamatayan — ngunit sapat ang sakit na nararamdaman niya para gumuhit ng imahe na tila sumaksak sa puso ng lahat ng nakakita.

Ang batang lalaki, si “Andrei” (hindi tunay na pangalan), ay nawalan ng ina kamakailan sa isang trahedyang sunog na tinawag ng media na “isa sa mga pinakamasakit na balita ng taon.” Ngunit sa halip na simpatiya, ang kanyang iginuhit — isang larawan ng isang babaeng may mga pakpak, nakangiti habang nakatingin sa kanya mula sa ulap — ay hindi pinansin. Walang guro ang nagtanong kung ano ang ibig sabihin ng kanyang likha. Wala ni isang kaklase ang lumapit upang kumustahin siya. At mas masakit pa, ang ilang matatanda ay nagsabing, “Dapat hindi na siya pinagdodrawing ng ganyan, baka lalo siyang ma-trauma.”

Isang Larawan, Isang Sigaw

Ang guhit ni Andrei ay simpleng obra — krayola sa manipis na papel. Ngunit sa likod ng bawat linya ay isang sigaw ng isang batang hindi marunong magsalita ng sakit. Sa ibabaw ng imahe ng kanyang ina, isinulat niya ang mga salitang:
“Mama, sorry po. Di ko po kayo natulungan.”

Sa mata ng isang musmos, dala niya ang bigat ng responsibilidad na hindi kailanman dapat iatang sa kanya. At ang kawalan ng suporta sa kanya, ang tahimik na paglingon ng mga nakatatanda, ay lalo pang nagpalalim sa sugat.

Nadurog ang Puso ng Lahat Nang Malaman ang Katotohanan

Nang kumalat ang larawan ng guhit sa social media — matapos itong i-post ng isang concerned teacher na napansin ang likhang sining sa dulo ng klase — nagsimula ang pag-ulan ng komento. Hindi dahil sa galing ng pagguhit, kundi sa tindi ng damdaming taglay nito.

“Hindi mo kailangang maging ina para masaktan sa larawang ito,” ayon sa isang netizen.
“Ang bata pa niya para pasanin ang ganitong sakit,” dagdag ng isa pa.

Maraming netizen ang hindi makapaniwalang sa gitna ng malalim na hinagpis, ang isang bata ay hindi nakatanggap ng sapat na pagkalinga — mula sa eskuwelahan, sa pamayanan, at sa mga taong dapat sana’y unang-aagapay sa kanya.

Panawagan Para sa Mas Malalim na Pang-unawa

Ang kwento ni Andrei ay naging simbolo ng isang mas malawak na problema: ang kakulangan ng emosyonal na suporta sa mga batang nawalan ng magulang. Ayon sa mga child psychologists, ang sining ay isang natural na paraan ng pagproseso ng trauma sa mga bata. Ngunit kapag ang mga ganitong pagsigaw ng damdamin ay hindi pinapansin — lalo na sa panahong kailangan nila ng yakap, hindi ng paghatol — mas lalo silang nalulugmok.

“Ang bawat guhit ay paghingi ng tulong,” wika ni Dr. Rosalie Javier, isang child grief therapist. “At kung hindi natin maririnig ang sigaw na iyon, baka tuluyan nang manahimik ang isang pusong durog.”

Ngayon, May Nakikinig Na

Dahil sa viral post, maraming grupo ang nagpahayag ng kagustuhang tulungan si Andrei — mula sa libreng counseling, art therapy, at maging scholarship programs. Ngunit higit sa lahat, ang kwento niya ay nagsilbing paalala sa lahat:

Ang isang simpleng guhit ng bata ay maaaring mas malalim kaysa sa anumang talumpati.

At kung hindi tayo marunong makinig, baka tayo rin ang dahilan kung bakit mananatiling sugatan ang kanilang katahimikan.