Sobrang Shock! Ang Huling Awit ni Nora Aunor Ay Hindi Para sa Entablado—Kundi Para sa Lahat ng Tahimik na Nagmamahal sa Kanya!

Isang gabi noong 2008, matapos ang isang matagal na shooting para sa pelikula, pagod na si Nora Aunor at nais na lamang umuwi. Ngunit pinigilan siya ng isang staff: “Ma’am, may matandang babae po sa labas. Tatlong oras na pong naghihintay. Gusto lang po kayong makita kahit saglit.”

Nora, bagaman pagod, ay tumango. Inilabas niya ang kanyang jacket at lumabas. Doon, sa ilalim ng ilaw ng streetlamp, may isang matandang babae, nakaupo sa lumang wheelchair, may hawak na lumang LP record ng kantang “Forever Loving You.”

Pagkakita kay Nora, hindi siya nagsalita. Tumingin lamang sa kanya, sabay luha. Nilapitan siya ni Nora at hinawakan ang kanyang kamay. Doon lamang nagsimulang magsalita ang matanda: “Hindi mo ako kilala. Pero ikaw ang dahilan kung bakit ako nabuhay sa lungkot. Sa musika mo, natuto akong magmahal kahit iniwan. At ngayong papunta na ako sa dulo ng buhay, gusto ko lang po kayong pasalamatan.”

Walang masasabi si Nora kundi yakapin siya.

Maya-maya, humiling ang matanda: “Pwede po bang marinig ko kahit isang linya lang mula sa ‘Forever Loving You’?”

Bagaman paos ang boses, kahit walang mikropono o musika, kinanta ni Nora ang unang linya — “Forever loving you, is all I wanna do…” — at sa mismong sandaling iyon, ngumiti ang matanda, pumikit, at tahimik na napahinga.

Walang sigaw. Walang eksena. Isang huling awit, at isang pag-ibig na tahimik ngunit totoo.

Sa mga sumunod na araw, nalaman ni Nora mula sa anak ng matanda na ang babae ay may sakit at piniling hindi na magpagamot. Ang tanging hiling daw nito ay makita si Nora Aunor bago siya pumanaw.

At iyon ay nangyari.

Walang headline ang gabing iyon. Walang trending video. Ngunit para kay Nora, iyon ang isa sa pinakadiwa ng kanyang pagiging isang artista: “Hindi mo kailangang maging bida sa entablado. Minsan, sapat na ang maging liwanag sa huling gabi ng isang tao.”