Ang PDP–Laban ay dating isa sa pinakamakapangyarihang partido sa politika ng Pilipinas, kilala bilang partidong nasa pamahalaan sa ilalim ng administrasyon ni Rodrigo Duterte. Ngunit simula pa noong 2021, ang partido ay naharap sa malalim na krisis sa loob ng sarili nitong hanay: hidwaan sa pamumuno, pagtatatag ng magkakahiwalay na paksyon, at sunod-sunod na kaso sa korte na nagbanta sa kredibilidad at pagkakaisa ng partido. Dahil dito, maraming Pilipino ang nagtatanong: ano nga ba ang tunay na nangyari sa PDP–Laban at ano ang hinaharap nito?

Ang PDP–Laban ay itinatag noong 1983 matapos magsanib ang Partido Demokratiko Pilipino at Lakas ng Bayan. Nilayon ng partido na itaguyod ang demokrasya, bigyang boses ang mamamayan, labanan ang diktadura, at protektahan ang karapatan ng nakararami. Sa loob ng maraming taon, nakilala ang PDP–Laban bilang partidong may kakayahang kumatawan sa iba’t ibang sektor at rehiyon. Ang pagkakatatag nito ay puno ng pag-asa: isang “partidong pangmamamayan” na may kakayahang magpatupad ng makabuluhang reporma sa lipunan at politika.

Ngunit noong 2021, sumiklab ang krisis nang ilang lider sa partido sa ilalim nina dating senador Manny Pacquiao at Aquilino “Koko” Pimentel III ang nagsimulang hayagang batikusin ang direksyon at patakaran ng partido. Si Pacquiao ay pansamantalang itinuring na pangulo ng partido. Samantala, ang kabilang paksyon na pinamumunuan ni dating Kalihim ng Enerhiya Alfonso Cusi ay sinasabing naghangad na kontrolin ang kapangyarihan sa loob, kabilang ang pag-organisa ng mga pulong, pagbibigay ng mahahalagang posisyon, at kung kinakailangan, pagbabago sa pamumuno.

Sa isang kontrobersyal na hakbang, noong Agosto 29, 2021, idineklara ng paksyon ni Pimentel ang “pag-aalis” sa mga namumuno at naghalal ng bagong pamunuan na naglagay kay Pimentel bilang pangulo. Ang mga hakbang na ito ay nagpasiklab ng sunod-sunod na kaso at hidwaan, na nagbukas ng maraming tanong tungkol sa tunay na pagkakakilanlan at kapangyarihan ng PDP–Laban.

Sa kalaunan, nahati ang partido sa dalawang paksyon: ang “Cusi–Duterte wing” na pinamumunuan nina Alfonso Cusi at Melvin Matibag, na may suporta ni Rodrigo Duterte, at ang “Pimentel–Pacquiao wing” na kinabibilangan nina Koko Pimentel at Manny Pacquiao. Ang unang paksyon ay nakatuon sa pagkontrol ng partido at pagpapanatili ng impluwensya, habang ang pangalawa ay naghangad na panatilihin ang orihinal na diwa at tradisyon ng partido, na tinutukoy nila bilang “genuine PDP–Laban.”

Ang hidwaan ay humantong sa legal na labanan. Noong Mayo 2022, idineklara ng Commission on Elections (COMELEC) na ang paksyon nina Cusi ang opisyal na pamunuan. Hindi ito tinanggap ng paksyon nina Pimentel–Pacquiao, kaya’t dinala ang kaso sa Korte Suprema ng Pilipinas. Noong Hulyo 8, 2025, pinagtibay ng Korte Suprema ang bisa ng pagpupulong noong Mayo 31, 2021, kung saan si Cusi ay opisyal na inihalal bilang pangulo, at itinuturing na legal ang pagboto ng 126 sa 162 miyembro. Pinagtibay din ng Korte Suprema ang National Assembly noong Hulyo 17, 2021, kung saan si Cusi ang inihalal bilang pangulo, at idineklara ang mga hakbang ng paksyon nina Pimentel–Pacquiao na walang bisa.

Ang krisis ay nag-iwan ng malalim na epekto: ang isang dating matatag na partido ay nalantad sa mga pagdududa tungkol sa transparency at pagkakaisa. Noong 2024, nagdesisyon ang paksyon nina Duterte–Cusi na alisin ang salitang “Laban” sa pangalan ng partido, na nag-iwan lamang ng Partido Demokratiko Pilipino (PDP). Ayon sa kanila, ang “Laban” na nangangahulugang “pakikibaka” ay nagdudulot ng impresyon ng hidwaan, na hindi akma sa bagong pananaw ng partido. Samantala, ang paksyon nina Pimentel–Pacquiao ay tumawag dito bilang pagtatapon sa kasaysayan at identidad ng partido, at nagpatuloy sa pagsasabing magpapatuloy sila sa legal na pakikibaka upang maibalik ang tinatawag nilang “orihinal na PDP–Laban.”

Ang hidwaan at pagbabago sa pangalan ay nagdulot ng kawalan ng tiwala mula sa publiko at mga botante, na posibleng makaapekto sa nalalapit na eleksyon at posisyon ng partido sa politika. Maraming tanong ang nananatiling walang sagot: mapapanatili ba ang pagkakaisa ng partido matapos ang desisyon ng Korte Suprema? Ang pagbabago ng pangalan at simbolo ba ay simpleng rebranding o pagtatapos na ng kasaysayan at diwa ng partido? Magtatagumpay ba ang paksyon ng Pimentel–Pacquiao na makabuo ng sarili nilang partido o makakabalik sa orihinal na PDP–Laban? At higit sa lahat, maaasahan pa ba ng mamamayang Pilipino ang isang partido na nakaranas ng ganitong uri ng hidwaan upang kumatawan sa kanilang mga karapatan at interes?

Sa huli, ang PDP–Laban, na minsang puno ng pangarap para sa demokrasya at representasyon ng mamamayan, ay nakatayo ngayon sa isang kritikal na sangang-daan: mabuhay sa bagong anyo o tuluyang maubos, na maaring palitan ng bagong partido o kilusan. Ang desisyon ng Korte Suprema noong 2025 ay maaaring nakasara na sa legal na aspeto ng labanan sa pamumuno, ngunit ang mga sugat sa loob ng partido — kawalan ng tiwala, hati na miyembro, at nabagong identidad — ay nananatiling nakatatak. Ang hinaharap ng PDP (sa bagong anyo) ay nakasalalay sa kakayahan nitong muling buuin ang pagkakaisa, transparency, at malinaw na layunin sa politika, o patuloy na mahahati at mawalan ng tiwala ang publiko.