Sa isang liblib na barangay ng San Isidro, kung saan ang amoy ng basang lupa at huni ng mga maya ang gumigising sa mga tao, namumuhay ang pamilya Vergara. Dito nakatira si Lira May Vergara, isang 22-anyos na dalagang magsasaka na tila isinilang sa pagitan ng init ng araw at buhos ng ulan. Sa kabila ng sipag at tiyaga, tila laging mailap ang ginhawa para sa kanila. Ang kanilang buhay ay umiikot sa siklo ng utang, ani, at pambabarat ng mga mapagsamantalang negosyante.

Ang ama ni Lira na si Mang Rohelio ay may iniindang karamdaman sa puso, habang ang kanyang ina na si Aling Bising at kapatid na si Dindo ay umaasa sa kakarampot na kita mula sa bukid. Dagdag pa sa kanilang pasanin ang malupit na trader na si Arman Legaspi, na siyang nagdidikta ng mababang presyo ng palay at nagbabaon sa kanila sa utang.

Ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana. Isang gabi, habang bumubuhos ang malakas na ulan at nagbabadyang tumaas ang baha, kinailangang ilabas ni Lira ang kanilang lumang truck para iligtas ang kanilang ani at magbayad ng utang. Ang kalsada ay madulas, madilim, at mapanganib. Sa gitna ng kanyang biyahe, naaninag niya ang isang matandang lalaki na naglalakad sa gilid ng kalsada—basang-basa, giniginaw, at tila walang masilungan.

Sa panahon ngayon, marami ang magdadalawang-isip na huminto, lalo na sa gitna ng dilim at bagyo. Ngunit iba ang puso ni Lira. Pinaandar niya ang kanyang konsensya bago ang takot. Huminto siya at pinasakay ang matanda. Napansin niyang kahit luma ang suot nito, may dignidad ang kanyang tindig at pulido ang kanyang sapatos. Inihatid niya ito sa isang ligtas na waiting shed bago tumuloy sa kanyang destinasyon.

“Ang kabutihan mo ay babalik din sa iyo,” ang misteryosong sabi ng matanda bago ito naglaho sa dilim.

Kinabukasan, nagising ang buong barangay San Isidro sa isang tanawin na sa pelikula lang nila nakikita. Isang makintab at mahabang itim na limusin ang huminto sa tapat ng maliit na kubo nina Lira. Mula rito ay lumabas ang matandang lalaki na kanyang tinulungan—ngunit ngayon ay nakasuot na ng mamahaling barong at may kasamang mga assistants.

Siya pala si Don Severino Alcaras, isang bilyonaryong nagmamay-ari ng pinakamalaking agribusiness conglomerate sa bansa. Ang kanyang paglalakad sa ulan ay isang pagsubok—naghahanap siya ng taong may busilak na puso na karapat-dapat tulungan. At si Lira ang kaisa-isang huminto para sa kanya.

Bilang gantimpala, inalok ni Don Severino ang pamilya Vergara ng tulong na hindi nila inakala: babayaran ang lahat ng kanilang utang, ipapagamot ang sakit sa puso ni Mang Rohelio sa pinakamagandang ospital, at bibigyan si Lira ng full scholarship sa Maynila upang mag-aral ng Agribusiness Management.

Dito nagsimula ang bagong kabanata sa buhay ni Lira. Sa Maynila, hindi lang siya nag-aral ng mga libro; namulat siya sa mapait na katotohanan ng sistema. Natutunan niya kung paano kumikita nang limpak-limpak ang mga middlemen habang ang mga magsasaka ay nananatiling mahirap. Nakilala niya ang apo ni Don Severino na si Elias, at mga bagong kaibigan na sina Jona at Roxan, na nagpamulat sa kanya na ang laban ng magsasaka ay laban din ng bawat Pilipino.

Ngunit ang tunay na pagsubok ay naghintay sa kanyang pagbabalik. Bitbit ang kanyang diploma at ang suporta ng kumpanya ni Don Severino, bumalik si Lira sa San Isidro para itayo ang isang Cooperative. Layunin nilang alisin ang mga mapagsamantalang middlemen at diretsong ibenta ang kanilang bigas sa mga malalaking pamilihan.

Hindi ito nagustuhan ni Arman Legaspi. Nakita niya si Lira bilang isang banta sa kanyang negosyo. Ginamit ni Arman ang lahat ng kanyang koneksyon—pananakot, pagbabanta sa buhay, at maging ang impluwensya ng Mayor—para ipatigil ang proyekto ni Lira. Pinadalhan sila ng mga banta, hinarang ang kanilang mga permit, at sinubukang pasamain ang kanilang imahe.

Sa isang mainit na paghaharap sa munisipyo, ipinakita ni Lira na hindi na siya ang dating mahiyain na dalaga. Gamit ang kanyang talino at tapang, hinarap niya ang Mayor at si Arman. Ibinunyag niya na kumpleto sila sa legal na papel at suportado sila ng batas. Ang mga magsasaka, na dati ay takot magsalita, ay tumindig sa likod ni Lira. Sa kauna-unahang pagkakataon, naramdaman nilang may boses sila.

Dahil sa pagkakaisa ng mga tao at suporta ng Alcaras Group, napilitang umatras ang mga kurakot. Naging matagumpay ang “San Isidro Farmers Cooperative.” Tumaas ang kita ng mga magsasaka, nakapagpagamot ang mga may sakit, at nakabalik sa eskwela ang mga bata.

Ang dating mapang-aping si Arman ay sumuko rin sa huli. Inalok niya ang kanyang warehouse sa kooperatiba, hindi bilang hari, kundi bilang isang partner na susunod na sa patas na patakaran. Tinanggap ito ni Lira, pinatunayang ang tunay na tagumpay ay hindi ang pagdurog sa kaaway, kundi ang pagbabago ng sistema para sa ikabubuti ng lahat.

Sa pagdiriwang ng anibersaryo ng kooperatiba, muling nagtagpo ang lumang truck ni Lira at ang limusin ni Don Severino. Magkatabi, simbolo ng dalawang mundong pinag-isa ng kabutihan. Sa kanyang talumpati, emosyonal na nagpasalamat si Lira hindi sa yaman na kanyang natanggap, kundi sa pagkakataong makatulong.

“Hindi hadlang ang kahirapan para gumawa ng tama,” wika ni Lira. “Ang tunay na yaman ay wala sa bulsa, kundi nasa kakayahan nating iangat ang isa’t isa.”

Ang kwento ni Lira ay patunay na sa kabila ng unos, may liwanag na naghihintay para sa mga taong marunong lumingon at tumulong sa kapwa. Mula sa isang basang gabi sa loob ng lumang truck, nabago ang kasaysayan ng isang buong bayan dahil sa puso ng isang dalagang magsasaka.