Biglaang Pagbunyag! Isang lihim ang isinapubliko ni Ice Seguerra matapos ang pagpanaw ni Mommy Caring

Sa gitna ng matinding lungkot at pagdadalamhati, isang hindi inaasahang rebelasyon ang ibinahagi ng singer-actor na si Ice Seguerra kaugnay sa pagpanaw ng kanyang ina na si Mommy Caring. Isang lihim na matagal nang itinatago sa kanyang puso ang sa wakas ay isinapubliko niya—isang katotohanan na hanggang ngayon ay patuloy pa ring bumabagabag sa kanyang damdamin.

Sa isang emosyonal na mensahe na ibinahagi niya sa kanyang social media account, ikinuwento ni Ice na matagal na niyang kinikimkim ang isang bagay na ngayon lamang niya nagawang ilabas. Aniya, “Matagal ko nang gustong sabihin ito, pero laging may takot. Baka masaktan siya, baka masira ang inaakala kong relasyon namin. Pero ngayong wala na siya, mas masakit ang hindi ko nasabi kaysa sa maaring naging sagot niya.”

Ayon kay Ice, isa sa mga pinakamabigat na pasanin niya habang lumalaki ay ang pakiramdam na hindi siya lubos na naunawaan at natanggap bilang siya ng sariling ina. “Mahal na mahal ko si Mommy, pero may bahagi sa puso ko na laging nagtatanong: ‘Bakit parang may pagitan sa amin? Bakit hindi ko siya maramdaman minsan, lalo na sa mga panahong kailangan ko siya?’” paglalahad niya.

Inamin ni Ice na lumaki siyang may mga tanong sa sarili, lalo na noong nagsimula siyang mag-transition at yakapin ang kanyang tunay na pagkatao. Ipinahayag niya na bagama’t hindi hayagang tinutulan ni Mommy Caring ang kanyang desisyon, ramdam daw niya ang distansya at kawalang-kibo ng ina tuwing lumalapit siya sa usapin ng pagkatao at identidad.

“Hindi kami kailanman nagtalo. Hindi rin siya nagsalita ng masama. Pero ‘yung katahimikan niya—’yun ang sumigaw ng pinakamasakit. Para sa akin, ‘yun ang pagtanggi,” ani Ice habang nilalarawan ang emosyon sa kanilang tahanan.

Ngunit ang pinakamasakit na bahagi ng kanyang rebelasyon ay ang isang sulat na natagpuan niya ilang araw matapos ang libing ni Mommy Caring. Isang lumang liham, nakaipit sa isang lumang aklat, na tila isinulat ng kanyang ina ngunit hindi kailanman naipadala o naibigay sa kanya. Nasa sulat ang mga salitang, “Mahal na mahal kita, anak. Hindi ko lang alam paano ipakita. Natatakot ako sa mundo, pero mas natatakot akong mawala ka.”

Ayon kay Ice, halos hindi niya mabasa ang kabuuan ng sulat dahil sa pag-iyak. Doon niya napagtanto na sa kabila ng katahimikan ng ina, may pagmamahal na hindi lang niya agad nakita. “Napagtanto ko na pareho lang kaming takot. Ako, takot na hindi matanggap. Siya, takot na mawala ako. Pero parehong hindi nagsalita, kaya ang sakit nanatili.”

Sa kanyang mensahe sa publiko, hindi humingi ng awa si Ice kundi pag-unawa—lalo na sa mga anak na tulad niya, at sa mga magulang na nahihirapang tanggapin ang hindi pamilyar o naiintindihan. Aniya, “Kung may natutunan ako, ‘yun ay ang halaga ng pagiging bukas. Hindi lahat ng pagmamahal ay kailangang sigaw, pero minsan, kailangan din nating magsalita para marinig.”

Ngayong wala na si Mommy Caring, dalangin ni Ice na sa paglalantad ng lihim na ito, ay maghilom ang sugat sa kanyang puso at magsilbing tulay para sa mas malalim na pag-unawa ng iba. “Mahal kita, Mommy. Patawad kung hindi ko agad nakita ang pagmamahal mo. At salamat sa liham na iyon. Sa huli, nahanap pa rin kita.”

Sa isang lipunang madalas puno ng paghuhusga, ang kwento ni Ice ay paalala na ang pagmamahal ng isang ina ay maaaring tahimik ngunit totoo, at ang pagtanggap ay isang prosesong minsan ay nagkakaroon lamang ng tinig kapag huli na ang lahat.