Eksklusibo! Bago ang isang delikadong operasyon sa lalamunan, sinabi ni Nora Aunor: “Hindi ako takot mamatay…”—at ang kasunod na linya ay nagpaiyak sa buong operating team!

Sa buong karera ni Nora Aunor, isa sa pinakamahalagang kayamanan niya ay ang kanyang boses. Ito ang naging daan upang siya’y sumikat—mula sa pagiging simpleng tindera ng tubig sa riles, hanggang sa pagiging isang ganap na Superstar. Ngunit dumating ang isang yugto sa kanyang buhay kung saan mismong kayamanang ito ay nalagay sa panganib.

Isang komplikadong operasyon sa kanyang lalamunan ang kailangang isagawa upang subukang ibalik o mapanatili ang kanyang kakayahang magsalita—isang delikadong hakbang na may malaking posibilidad ng permanenteng pagkawala ng boses. At bago siya isailalim sa anesthesia, sa harap ng mga doktor, nars, at ilang kaanak, si Nora Aunor ay binitiwan ang isang pahayag na hindi nila malilimutan.

Tahimik ang silid. Nakaayos na ang lahat ng kagamitan. Ngunit bago tuluyang ipikit ang mga mata, lumingon si Nora sa doktor at mahinahong nagsabi:

“Hindi ako takot mamatay…”

Sandaling katahimikan. Akala ng lahat ay iyon na ang kanyang huling salita bago ang operasyon. Pero sumunod pa ang mga salitang pumunit sa puso ng bawat isa sa silid:

“…Ang ikinatatakot ko ay ang mamatay nang hindi na muling mayakap ang mga taong minahal ko.”

Ayon sa isa sa mga nars na naroroon, bigla raw nagbago ang atmosphere ng operating room. Mula sa pagiging klinikal at tahimik, naging emosyonal ang paligid. Isa-isang napaluha ang mga nasa paligid—hindi dahil sa takot para sa pasyente, kundi dahil sa bigat at katapatan ng kanyang damdamin.

Ang doktor na siyang nanguna sa operasyon ay nagsabi matapos ang procedure:

“Ilang beses na akong nagsagawa ng komplikadong operasyon. Pero ngayon lang ako nayanig sa isang pasyente bago pa man magsimula ang lahat. Hindi siya artista sa panahong iyon—siya ay isang ina, isang anak, isang taong nagmahal nang totoo.”

Ang operasyong iyon ay isa sa pinakamalalaking desisyon sa buhay ni Nora. Alam niyang maaaring iyon na ang huli niyang pagkakataon upang makapagsalita, makakanta, o makaarte sa paraang nakasanayan ng publiko. Pero sa kabila ng lahat, pinili niyang lumaban—hindi para sa karera, kundi para sa mga taong mahal niya.

Matapos ang operasyon, bagama’t hindi agad bumalik ang kanyang dating boses, nagsimula siyang muling magsalita—paunti-unti, mahina, ngunit puno ng damdamin. At sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig, naroon ang lalim ng isang babaeng dumaan sa bingit ng pagkawala ngunit bumangon nang may higit na tapang.

Ang kanyang karanasan ay naging inspirasyon sa marami—mga artistang natakot mawalan ng boses, mga ina na lumalaban sa sakit, at kahit mga simpleng tao na nahaharap sa matitinding desisyon sa buhay. Sa kabila ng lahat ng kinaharap ni Nora, hindi siya nawalan ng paniniwala sa kahalagahan ng pagmamahal at pag-asa.

Sa paningin ng marami, ang linyang “Hindi ako takot mamatay…” ay isa nang bahagi ng kanyang alamat—hindi bilang pagwawakas, kundi bilang panimula ng panibagong yugto sa kanyang buhay. Isa itong patunay na ang tunay na Superstar ay hindi lamang lumiliwanag sa harap ng kamera, kundi sa mga sandaling siya’y nakapikit, mahina, at totoo.

At sa bawat tibok ng kanyang puso, patuloy niyang pinapaalala sa atin: ang sining ay walang saysay kung walang pagmamahal, at ang tunay na kabayanihan ay nasa kakayahang magsalita—hindi lang gamit ang boses, kundi gamit ang puso.